کریستی نیمایر، متخصص مغز و اعصاب از دانشگاه کلرادو، می‌گوید: «این ویروس اخیراً با بیماری‌های نورودژنراتیو مثل آلزایمر مرتبط دانسته شده است، اما مسیر دقیقی برای ورود آن به مغز شناسایی نشده. فهمیدن چگونگی ورود و نواحی آسیب‌پذیر مغز، کلید درک آغاز این بیماری‌هاست.»
این تیم پژوهشی دریافته که HSV-1 می‌تواند در برخی از نواحی حساس مغز، مانند ساقه مغز و هیپوتالاموس، مستقر شود و بر تنظیمات حیاتی مانند ضربان قلب، خواب، و خلق‌وخو تأثیر بگذارد، اما به بخش‌هایی مانند هیپوکامپ و قشر مغز که به حافظه و توجه مربوط هستند، نمی‌رسد.
محققان همچنین متوجه فعالیت بیشتر سلول‌های ایمنی مغز، موسوم به میکروگلیا، شدند که پس از تماس با HSV-1 ملتهب می‌شوند و حتی پس از رفع ویروس هم در بعضی نواحی به فعالیت خود ادامه می‌دهند. این التهاب مداوم ممکن است با آسیب‌های بلندمدت مغز مرتبط باشد.
نیمایر می‌گوید: «هرچند HSV-1 به التهاب حاد در کل مغز منجر نمی‌شود، اما می‌تواند بر عملکرد بخش‌های مهم مغز اثر بگذارد.» او اضافه می‌کند که این یافته‌ها می‌تواند ارتباط HSV-1 با بیماری‌های عصبی و تخریب عصبی را روشن‌تر کند.
برخی تحقیقات حاکی از آن است که وجود HSV-1 و التهاب مرتبط با میکروگلیا ممکن است از عوامل موثر در بروز یا شدت بیماری آلزایمر باشد. نیمایر تاکید می‌کند که التهاب مزمن این سلول‌ها، یکی از محرک‌های شناخته شده در بسیاری از بیماری‌های عصبی است.
برای مقابله با ویروس تبخال (HSV-1)، منابع علمی توصیه می‌کنند بهداشت شخصی و مراقبت‌های پیشگیرانه در اولویت قرار گیرد. شستن منظم دست‌ها، خودداری از تماس نزدیک با افرادی که تبخال فعال دارند، و استفاده نکردن از وسایل مشترک مانند لیوان و حوله می‌تواند از انتقال ویروس جلوگیری کند. علاوه بر این، تحقیقات نشان می‌دهند که داروهای ضدویروسی مانند آسیکلوویر و والاسیکلوویر در کاهش علائم و تعداد دفعات بروز تبخال موثرند. در مواردی که استرس و خستگی موجب عود ویروس می‌شوند، توجه به سلامت روانی و استراحت کافی نیز به عنوان روشی پیشگیرانه توصیه می‌شود. همچنین، برخی مطالعات اشاره دارند که تقویت سیستم ایمنی بدن با تغذیه سالم و مصرف ویتامین‌ها می‌تواند در برابر فعالیت HSV-1 محافظت ایجاد کند.
م/110*