به گزارش تابش کوثر، روزنامه واشنگتن‌پست در گزارشی افشاگرانه نوشت که مقامات ارشد نظامی رژیم صهیونیستی و شش کشور عربی طی سه سال گذشته، با میانجیگری فرماندهی مرکزی ارتش ایالات متحده (سنتکام)، نشست‌ها و تمرینات مشترکی را در کشورهای بحرین، مصر، اردن و قطر برگزار کرده‌اند.
این جلسات در حالی برگزار شده که همان کشورها در سطح سیاسی، حملات رژیم صهیونیستی به غزه را محکوم می‌کردند و آن را جنایت علیه بشریت می‌نامیدند.
بر اساس اسناد یادشده، همکاری امنیتی میان اسرائیل و برخی دولت‌های عربی حتی پس از حمله هوایی رژیم صهیونیستی به قطر در شهریور ۱۴۰۴ ادامه یافته و اکنون می‌تواند نقشی در نظارت بر آتش‌بس اولیه در نوار غزه ایفا کند.
در این اسناد آمده است که تهدید ناشی از ایران به‌عنوان «عامل محرک» تقویت این همکاری‌ها مطرح بوده است.
واشنگتن‌پست می‌نویسد در اردیبهشت ۱۴۰۳، مقامات ارشد نظامی رژیم صهیونیستی و کشورهای عربی در پایگاه هوایی العدید قطر، که یکی از مهم‌ترین تأسیسات نظامی آمریکا در منطقه محسوب می‌شود، گردهم آمدند. طبق اسناد، هیئت اسرائیلی مستقیماً به این پایگاه منتقل شد تا از ورود از مبادی غیرنظامی قطر و افشای عمومی این دیدار جلوگیری شود.
پس از حمله هوایی اسرائیل به قطر، نخست‌وزیر این رژیم، بنیامین نتانیاهو، تحت فشار دولت وقت آمریکا، ناچار به عذرخواهی رسمی از دوحه شد و تعهد داد چنین اقداماتی تکرار نگردد.
به گفته این گزارش، «پنج ارائه پاورپوینت محرمانه» که توسط کنسرسیوم بین‌المللی روزنامه‌نگاران تحقیقی به دست آمده، جزئیات شکل‌گیری «ساختار امنیت منطقه‌ای» مورد نظر سنتکام را تشریح می‌کند. در این ساختار، علاوه بر رژیم صهیونیستی و قطر، کشورهایی چون بحرین، مصر، اردن، عربستان سعودی و امارات حضور دارند. کویت و عمان نیز به‌عنوان «شرکای بالقوه» معرفی شده‌اند.
این اسناد بین سال‌های ۱۴۰۱ تا ۱۴۰۴ تهیه شده و به کشورهای عضو ائتلاف موسوم به «پنج چشم» شامل آمریکا، انگلیس، کانادا، استرالیا و نیوزیلند نیز ارائه شده‌اند.
مقامات سنتکام و کشورهای دخیل از هرگونه اظهارنظر رسمی در این‌باره خودداری کرده‌اند.
بر اساس اسناد، یکی از نشست‌های آموزشی در دی‌ماه ۱۴۰۴ در پایگاه فورت کمپبل آمریکا برگزار شده که در آن نظامیان آمریکایی به نیروهای کشورهای عربی آموزش داده‌اند چگونه تونل‌های زیرزمینی — ابزاری که مقاومت فلسطین در نبرد غزه استفاده می‌کند — را شناسایی و تخریب کنند.
از سوی دیگر، اسناد نشان می‌دهد که آمریکا و شرکای عربش عملیات اطلاعاتی برای مقابله با «روایت ایران به‌عنوان حامی مردم فلسطین» را برنامه‌ریزی کرده‌اند و تلاش دارند در مقابل، «روایت همکاری و شکوفایی منطقه‌ای» را ترویج دهند.
در حالی که این همکاری‌ها پشت درهای بسته ادامه یافته است، رهبران عرب در سطح دیپلماتیک به‌شدت جنگ رژیم صهیونیستی در غزه را محکوم کرده‌اند. امیر قطر این حملات را «جنگ نسل‌کشی علیه مردم فلسطین» نامید و عربستان نیز اسرائیل را به «پاکسازی قومی» متهم کرد.
با وجود این مواضع علنی، اسناد محرمانه تأکید دارند که این جلسات «اتحاد جدیدی» تشکیل نمی‌دهد و به‌طور کامل «محرمانه» برگزار می‌شود.
«امیل حوقایم»، مدیر بخش امنیت منطقه‌ای در مؤسسه بین‌المللی مطالعات استراتژیک، در گفت‌وگو با واشنگتن‌پست اظهار داشت که ایالات متحده از مدت‌ها پیش به‌دنبال عادی‌سازی تدریجی روابط میان رژیم صهیونیستی و دولت‌های عربی از طریق همکاری‌های نظامی بوده است.
وی افزود: «هرچند این همکاری‌ها در ظاهر موفق بوده، اما حمله اسرائیل به قطر شکاف عمیقی از بی‌اعتمادی ایجاد کرده است.»
در بخش دیگری از گزارش آمده است که محور اصلی این ساختار، ایجاد سامانه دفاع هوایی مشترک برای مقابله با پهپادها و موشک‌های ایران بوده که با پشتیبانی فنی آمریکا از حالت نظری به فاز عملیاتی رسیده است. با این حال، این سامانه نتوانست حمله اسرائیل به دوحه را شناسایی کند و قطر اعلام کرد که حتی رادارهای خود نیز پرتاب موشک‌های اسرائیلی را تشخیص نداده‌اند.
بر اساس گزارش، عربستان سعودی و قطر — با وجود نداشتن روابط رسمی دیپلماتیک با اسرائیل — نقشی محوری در این همکاری ایفا کرده‌اند و در نشست اردیبهشت ۱۴۰۳ در العدید، نمایندگان اسرائیلی با مقامات هر کشور عربی به‌صورت دوجانبه گفت‌وگو داشته‌اند.
در دستورالعمل‌های جلسه، شرکت‌کنندگان از گرفتن عکس و تماس با رسانه‌ها منع شده و بر رعایت محدودیت‌های غذایی مذهبی یهودیان و مسلمانان تأکید شده بود.
در همین حال، یک مقام پیشین دفاعی آمریکا اذعان کرده که کشورهای عربی به توان نظامی اسرائیل باور دارند و همکاری با تل‌آویو را فرصتی برای بهره‌گیری از فناوری‌های پیشرفته آن می‌دانند.
در پایان، تحلیلگران امنیتی پیش‌بینی کرده‌اند که کشورهای خلیج فارس در صورت تشکیل نیروی بین‌المللی برای نظارت بر غزه، احتمالاً تنها حمایت مالی و سیاسی ارائه خواهند داد و از اعزام نیروی نظامی خود به این منطقه پرهیز خواهند کرد.
«توماس ژنو»، استاد دانشگاه اتاوا نیز گفته است: «کشورهای خلیج [فارس] از رفتارهای غیرقابل پیش‌بینی اسرائیل نگران‌اند، اما وابستگی امنیتی عمیق آنان به آمریکا و ترس از ایران موجب ادامه این همکاری‌ها شده است.»
منبع یادشده تصریح می‌کند که هرچند بسیاری از دولت‌های عربی در عرصهٔ عمومی و رسانه‌ای از مردم فلسطین حمایت لفظی می‌کنند، اما در عمل اولویت آنان «حفظ ثبات داخلی و امنیت مرزها» است.
به گفتهٔ کارشناسانی که در گزارش به آنان استناد شده، از جمله «امیل حوقایم» از مؤسسه بین‌المللی مطالعات استراتژیک، هدف آمریکا از این روند، ادغام تدریجی اسرائیل در ساختار دفاعی خاورمیانه از طریق همکاری‌های نظامی غیررسمی است — روندی که واشنگتن پس از پیمان ابراهیم (۲۰۲۰) با شدت بیشتری دنبال کرده است.
در پایان، واشنگتن‌پست می‌نویسد:
«در حالی که غزه ویران شده و بیش از دویست هزار نفر بی‌خانمان شده‌اند، پشت درهای بسته، همکاری‌های امنیتی اسرائیل و برخی کشورهای عربی نه‌تنها متوقف نشده، بلکه ساختارمندتر شده است.»
انتهای پیام/
نظر شما