به گزارش تابش کوثر به نقل از آکسیوس، دونالد ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا با امضای فرمانی اجرایی، متعهد شده است هرگونه حمله خارجی علیه قطر را تهدیدی علیه صلح و امنیت ایالات متحده قلمداد کرده و در برابر آن واکنش نشان دهد. این اقدام که همزمان با تجاوز نافرجام رژیم صهیونیستی به دوحه صورت گرفت، از سوی برخی تحلیلگران به‌عنوان "جبران" آمریکا در برابر این تجاوز تعبیر شده است.

اما از دیدگاه ناظران منطقه‌ای و کارشناسان جمهوری اسلامی ایران، این اقدام آمریکا بیش از آنکه نشانه‌ی یک دگرگونی پایدار در نظم منطقه باشد، ابزار فشار و تاکتیک موقتی برای مهار بحران اخیر تلقی می‌شود. آمریکا همواره نشان داده که حمایت‌هایش از کشورهای عربی نه بر مبنای اصول پایدار، بلکه بر اساس منافع مقطعی و محاسبات سیاسی داخلی کاخ سفید شکل می‌گیرد.

چند نکته در این میان قابل توجه است:

۱. پیمان‌های شکننده آمریکا: تجربه کشورهای منطقه از عربستان گرفته تا مصر نشان داده که واشنگتن هر زمان منافعش اقتضا کند، از متحدانش فاصله می‌گیرد یا حتی آنان را قربانی می‌کند. بنابراین تضمین امنیتی قطر نیز نمی‌تواند بیش از یک "ابزار فشار سیاسی" تعبیر شود.

۲. پیام پنهان به رژیم صهیونیستی: این اقدام در حالی صورت گرفت که نتانیاهو در کاخ سفید حضور داشت و حتی مجبور شد بابت تجاوز اخیر به دوحه عذرخواهی کند. از نگاه جمهوری اسلامی، این نشانه‌ای از افول جایگاه رژیم صهیونیستی در معادلات واشنگتن و چرخش تاکتیکی آمریکا به سمت قطر است.

۳. بهره‌برداری قطر از بحران: بدون شک، قطر موفق شده است از بحران اخیر به سود خود استفاده کند و جایگاهی بی‌سابقه در مناسبات با آمریکا به‌دست آورد. اما اینکه این دستاورد تا چه حد پایدار خواهد بود، پرسشی است که تنها در صورت بروز یک بحران واقعی می‌توان به آن پاسخ داد.

۴. واقعیت منطقه‌ای: ایالات متحده در طول تاریخ نشان داده که امنیت کشورهای منطقه را نه به‌عنوان یک اصل، بلکه به‌عنوان اهرمی برای معامله با رقبای خود به‌کار می‌گیرد. آنچه امروز به قطر داده شده، فردا می‌تواند با یک تغییر سیاست یا معامله پشت پرده با رژیم صهیونیستی و یا حتی با عربستان سعودی، از بین برود.

در نهایت، نگاه جمهوری اسلامی ایران به این مسئله بر محور بی‌اعتمادی به سیاست‌های آمریکا است. آنچه امروز به‌عنوان "تضمین امنیتی" معرفی می‌شود، بیش از آنکه ضامن امنیت پایدار برای قطر باشد، ابزاری برای تحقیر رژیم صهیونیستی و مدیریت موقت بحران غزه است. منطقه بارها تجربه کرده که پیمان‌های واشنگتن عمر کوتاهی دارند و در بزنگاه‌های حساس، تنها آنچه باقی می‌ماند منافع راهبردی آمریکا است، نه امنیت کشورهایی که به آن دل بسته‌اند.

انتهای پیام/