به گزارش تابش کوثر، نتایج پژوهشی تازه از آکادمی علوم چین نشان می‌دهد که فرایند پیری بدن انسان از حدود ۵۰ سالگی شتاب می‌گیرد و این روند با تغییرات قابل‌توجه در بافت‌ها و اندام‌های حیاتی، به‌ویژه رگ‌های خونی، همراه است.
برخلاف تصور رایج که روند پیری را تدریجی می‌داند، نتایج یک پژوهش علمی جدید بیانگر آن است که بدن انسان از سن ۵۰ سالگی به بعد وارد مرحله‌ای از تغییرات شتاب‌گرفته‌ی پروتئینی در اندام‌ها و بافت‌های مختلف می‌شود.
به گفته تیم پژوهشی آکادمی علوم چین: «بر پایه تغییرات پروتئینی مرتبط با پیری، ساعت‌های سنی اختصاصی برای هر بافت توسعه دادیم و روند پیری در سطح اندام‌ها را تحلیل کردیم. بررسی‌های زمانی نشان داد که در حدود سن ۵۰ سالگی، یک نقطه عطف در پیری رخ می‌دهد که در آن، رگ‌های خونی از جمله بافت‌هایی هستند که زودتر و شدیدتر دچار پیری می‌شوند.»
مطالعه مورد اشاره با بررسی نمونه‌های بافتی ۷۶ اهداکننده عضو در بازه سنی ۱۴ تا ۶۸ سال صورت گرفته که در اثر آسیب‌های مغزی تروماتیک جان خود را از دست داده بودند. نمونه‌های جمع‌آوری‌شده از هفت سامانه مختلف بدن از جمله قلب، آئورت، کبد، ریه، پوست، عضله، و همچنین خون تهیه شده است.
بررسی دقیق میزان پروتئین‌ها در این بافت‌ها نشان داد که بیان ژن‌های مرتبط با ۴۸ بیماری مختلف، از جمله بیماری‌های قلبی، فیبروز بافتی، کبد چرب و تومورهای کبدی، با افزایش سن شدت می‌گیرد.
پژوهشگران دریافتند بیشترین تغییرات بین سنین ۴۵ تا ۵۵ سال رخ می‌دهد؛ این دورانی است که در آن بافت‌های بدن وارد مرحله‌ای از بازآرایی شدید پروتئینی می‌شوند. در این میان، آئورت دچار بیشترین تغییرات می‌شود که نشان از حساسیت شدید آن به روند پیری دارد. لوزالمعده و طحال نیز تغییرات پایداری از خود نشان داده‌اند.
برای آزمودن یافته‌ها، پژوهشگران یک پروتئین مرتبط با پیری را از آئورت موش‌ها استخراج و به موش‌های جوان تزریق کردند. موش‌هایی که تحت این آزمایش قرار گرفتند، کاهش توان جسمی، ضعف در چنگش، کاهش استقامت و افت تعادل و هماهنگی حرکتی را تجربه کردند و نشانه‌های بارزی از پیری عروقی در آن‌ها مشاهده شد.
به گفته پژوهشگران، «مطالعه ما در پی ایجاد یک اطلس جامع پروتئوم چندبافتی از فرایند پیری انسان در طول ۵۰ سال است تا با آشکارسازی اختلالات تعادل پروتئینی در اندام‌های سالخورده، الگوهای عمومی و اختصاصی پیری را شناسایی کنیم.»
آنان تأکید کردند که این یافته‌ها می‌تواند مسیر را برای توسعه درمان‌های هدفمند در مقابله با پیری و بیماری‌های وابسته به سن هموار کند و گامی در جهت بهبود سلامت افراد مسن باشد.
م/۱۱۰*
نظر شما