به گزارش تابش کوثر و به نقل از "نیوزویک"، دانشمندان تکاملی از دانشگاه لاگبورو در انگلستان و دانشگاه زوریخ در سوییس اعلام کرده‌اند که انسان‌ها از نظر زیستی برای زندگی در شهرهای مدرن سازگار نشده‌اند؛ موضوعی که می‌تواند پیامدهای مهمی برای سلامت و رفاه ما داشته باشد.

این پژوهشگران می‌گویند «صنعتی‌شدن سریع» در چند قرن اخیر، سبک زندگی انسان‌ها را با چنان سرعتی دگرگون کرده که بدن انسان فرصت تطابق تکاملی با آن را نداشته است.

به‌گفته آنها، زندگی در محیط‌های نامناسبی همچون شهرهای شلوغ، پرتراکم و آلوده—همراه با دور شدن انسان از طبیعت—می‌تواند بر عملکردهای اصلی و ضروری زیستی که «تناسب تکاملی» ما را می‌سازد، اثر بگذارد.

این اثرات شامل کاهش باروری و افت کیفیت اسپرم، افزایش آلرژی‌ها و بیماری‌های خودایمنی، اختلالات شناختی مانند کندی رشد یا سرعت گرفتن افت ذهنی، و همچنین کاهش عملکردهای جسمانی مثل توان و استقامت است.

پژوهشگران با اشاره به کاهش جهانی نرخ باروری و افزایش بیماری‌های مزمن، هشدار می‌دهند که با توجه به پیش‌بینی سکونت ۶۸ درصد جمعیت جهان در شهرها تا سال ۲۰۵۰، پیامدهای این یافته‌ها می‌تواند بسیار گسترده باشد.

دکتر دنی لانگمن، مدرس ارشد فیزیولوژی تکاملی انسان در دانشگاه لاگبورو، به نیوزویک گفت:

«در بخش عمده‌ای از تاریخ انسان، زیست‌شناسی ما در دل طبیعت شکل گرفته است؛ اما صنعتی‌شدن جهان را با سرعتی تغییر داده که بدن ما توان سازگاری با آن را ندارد.»

او توضیح داد که تیم پژوهشی بر اساس شواهد موجود از آزمایش‌های آزمایشگاهی، بررسی‌های میدانی و مطالعات جمعیت‌شناختی، فرضیه "عدم تطابق محیطی" را مطرح کرده‌اند؛ یعنی اینکه زیست‌شناسی سازگارشده با طبیعت، با محیط‌های شهری هم‌راستا نیست.

این تجزیه و تحلیل که مبتنی بر داده‌های انسان‌شناسی، بوم‌شناسی، فیزیولوژی و سلامت عمومی است، نشان می‌دهد محیط‌های مدرن هم آثار کوتاه‌مدت و هم بلندمدت بر سلامت ما می‌گذارند.

لانگمن در توضیح این یافته‌ها گفت:

«در زندگی روزمره، سر و صدای مداوم، ازدحام، ترافیک، تحریک بیش‌ازحد دیجیتال و کمبود فضای طبیعی سیستم استرس بدن را دائماً فعال نگه می‌دارد. این وضعیت اضطراب را افزایش می‌دهد، خواب را مختل می‌کند و تمرکز را کاهش می‌دهد. ادامه این فشارها به‌مرور می‌تواند به مشکلات روانی، فشار قلبی–عروقی، اختلالات شناختی، تضعیف سیستم ایمنی و افت سلامت باروری منجر شود.»

او اضافه کرد که محیط‌های آلوده، شلوغ و پر سر و صدا می‌توانند عملکرد جسمی، به‌ویژه در فعالیت‌های استقامتی، را نیز کاهش دهند:

«عبور روزانه از خیابان‌های شلوغ و آلوده فقط ناخوشایند نیست؛ این فشارهای کوچک روزانه در طول زمان انباشته شده و اثرات واقعی زیستی دارند.»

لانگمن در پایان تأکید کرد که بازگشت به محیط‌های طبیعی در دنیای امروز ممکن نیست، اما باید اقداماتی برای سازگارتر کردن شهرها با نیازهای زیستی انسان انجام شود:

«زندگی شهری آینده ماست. چالش این است که شهرهایی طراحی کنیم که در هماهنگی با زیست‌شناسی انسان باشند، نه در برابر آن.»

انتهای پیام/z110