در این پژوهش آمده است که با آغاز همه‌گیری کرونا و تغییرات کاری ناشی از آن، سازمان‌ها توجه بیشتری به سلامت روان کارمندان کردند. افزایش اعتماد میان کارکنان و مدیریت، فراهم کردن امکان دورکاری و تاکید بر حمایت‌های روانی از جمله اقداماتی بودند که موجب شد سطح سلامت روانی در محیط‌های کاری بهبود یابد.
اما همان‌گونه که یافته‌ها نشان می‌دهند، با بازگشت به شرایط عادی و حضور مجدد کارکنان در دفاتر، شاخص سلامت روانی به مرور کاهش یافت و به سطوح پیش از بحران بازگشت. این تغییرات از سوی محققان نشان‌دهنده ضرورت ایجاد فرهنگ پایداری است که بتواند در هر شرایطی از سلامت کارمندان حمایت کند.
این مطالعه به مدیران پیشنهاد می‌دهد تا با توجه به تجربه‌های دوران کرونا، برای بهبود سلامت روانی در محیط کار اقدام کنند. حمایت عاطفی از کارمندان، به رسمیت شناختن تلاش‌های آن‌ها و ایجاد فضایی برای بیان مشکلات و دغدغه‌های شخصی از جمله اقداماتی است که می‌تواند حس امنیت و اعتماد را در کارکنان تقویت کند.
همچنین، این تحقیق نشان داده است که زنان و برخی گروه‌های قومی همچنان به‌طور قابل توجهی سطح پایین‌تری از سلامت روانی را تجربه می‌کنند؛ مسئله‌ای که توجه بیشتر مدیران به عدالت و انصاف را می‌طلبد.
در نهایت، پژوهشگران تأکید می‌کنند که بهبود سلامت روانی در محیط کار تنها با تغییرات مدیریتی و فرهنگی ممکن است و نیازمند تقویت روابط انسانی و ایجاد فضایی حمایت‌گرانه است؛ تاجایی که کارمندان حس کنند نیازهایشان درک شده و با احترام مورد توجه قرار می‌گیرد.
م/110*