بازتاب حکمت، بندگی و معنویت در سیره امام سجاد(ع)

به مناسبت سالروز شهادت امام سجاد(ع)، پایگاه اطلاع‌رسانی اسراء گزیده‌ای از بیانات آیت‌الله العظمی جوادی آملی درباره معارف عبادی، اخلاقی و معنوی آن حضرت را منتشر کرد که ابعاد گسترده‌ای از شخصیت چهارمین امام شیعیان را در حوزه عبادت، بصیرت، و بندگی خالصانه روشن می‌سازد.

 به گزارش تابش کوثر، امام علی‌بن‌حسین‌بن‌علی‌بن‌ابی‌طالب(علیهم‌السلام)، معروف به امام سجاد(ع)، چهارمین امام شیعیان است که به روایتی در پنجم شعبان سال ۳۸ هجری قمری متولد شد و در ۱۲ محرم یا ۲۵ محرم سال ۹۵ هجری قمری به شهادت رسید. آن حضرت در شرایط سخت اجتماعی که ارزش‌های دینی توسط امویان تحریف شده بود، با تمرکز بر پیوند معنوی مردم با خداوند از طریق دعا و مناجات، راه اصلاح جامعه را در پیش گرفت.

آیت‌الله العظمی جوادی آملی با اشاره به خطبه امام سجاد(ع) در شام گفتند: «حضرات معصومین(ع) به حقیقت و حکمت عبادات رسیده‌اند. امام سجاد(ع) فرمود: "أنا بن مکّة ومِنی، أنا بن زمزم وصفا"؛ یعنی من به حقیقت عبادتی که در مکه و منا انجام می‌شود، دست یافته‌ام. کسانی که فقط در آن مکان‌ها زندگی می‌کنند، فرزند منا نیستند؛ بلکه آن‌که قربانی می‌دهد تا دین حفظ شود، او فرزند حقیقی مناست.»

ایشان درباره حقوق چشم در کلام امام سجاد(ع) اظهار داشتند: «پوشاندن چشم از نگاه حرام و نگریستن به آنچه خدا فرمان داده، از حقوق چشم است. نگاه بیجا، ظلمی در حق این عضو است و پیامبر دل، چشم را نامیده‌اند. زمانی که چشم از گناه پاک باشد، دل نیز نورانی می‌شود.»

آیت‌الله جوادی آملی افزودند: «امام سجاد(ع) در تفسیر آیه‌ای از سوره نور فرمود: "حق البصرِ اَنْ تغضَّه عما لا یحلُّ لک و تعتبر بالنظر به"؛ حق چشم آن است که از حرام بازداشته شود و نگاه، عبرت‌آموز باشد.»

این مرجع تقلید، درباره حق خداوند بر انسان از منظر امام سجاد(ع) تصریح کردند: «حق خداوند آن است که بنده با اخلاص او را عبادت کند و برای او شریک قائل نشود. هرگاه این حق با اخلاص ادا شود، خداوند کفایت امور دنیا و آخرت بنده را بر خود واجب کرده است.»

ایشان در ادامه به حالات عبادی آن حضرت اشاره کردند و نوشتند: «دستی که برای دعا به سوی خدا بالا می‌رود، بی‌پاسخ نمی‌ماند و چون عطای الهی را دریافت می‌کند، گرامی است. از همین رو، مستحب است آن را بر سر و صورت کشید.»

در بخشی از این یادداشت آمده است: «امام سجاد(ع) هنگام دادن صدقه، دست مبارک خود را می‌بویید و می‌فرمود: "این دستی است که به دست الهی رسیده است." زیرا خداوند در قرآن می‌فرماید: ﴿هُوَ یَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَیَأْخُذُ الصَّدَقَاتِ﴾.»

همچنین ایشان اشاره کردند: «آن حضرت حتی اگر کلوخی را در مسیر عابران می‌دید، از مرکب پیاده می‌شد و آن را از راه برمی‌داشت تا مزاحم رهگذران نشود.»

م/۱۱۰

کد خبر 141771

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha