به گزارش تابش کوثر، رژیم صهیونیستی می‌گوید: «ما فقط اهداف نظامی را زدیم»؛ اما فهرست شهدا، حقیقتی دیگر را نشان می‌دهد. از مددکار اجتماعی تا دانشجوی عکاسی، از کودک مدرسه‌رو تا خواهر و برادری در خانه، قربانیان این حملات، انسان‌های عادی بودند که تنها جرم‌شان، زیستن در خانه خود بود.

در میانه آمارهای بی‌احساس، عددها میان ما و فاجعه، دیواری می‌سازند. وقتی می‌نویسند «... نفر کشته شدند»، خیال‌مان راحت می‌شود که لابد کسی را نمی‌شناختیم. اما پشت همین عددها، زندگی‌هایی خوابیده‌اند؛ انسان‌هایی با خانواده، رؤیا، صندلی‌های خالی و قصه‌های ناتمام.

سارا، دانشجوی عکاسی، می‌خواست «زن در جنگ» را قاب بگیرد؛ حالا خودش در قاب عکسی جا مانده است. زهرا، که قرار بود از پروژه‌اش درباره «روایت جنگ در رسانه‌ها» دفاع کند، دیگر به کلاس بازنمی‌گردد. یاسمین، دانشجوی دانشگاه صنعتی شریف، در خانه‌ای چهار نفره زندگی می‌کرد که در یک شب بمباران، چراغش خاموش شد.

علیرضا زینلی در شهرک شهید چمران، در حالی‌که دخترانش ایما و هیدا را در آغوش داشت، در آوار موشک گرفتار شد. پیکر بی‌جان او و کودکانش پس از بیش از ۲۴ ساعت از زیر آوار بیرون کشیده شد.

در واکنش به این فاجعه انسانی، کمپینی با عنوان #KilledByIsrael از سوی روزنامه‌نگاران و هنرمندان مستقل راه‌اندازی شده است. هدف این کمپین، بازگرداندن هویت انسانی قربانیان است؛ صدایی برای کسانی که به عدد تبدیل شده‌اند.

این کمپین تأکید دارد که: «وقتی نام‌ها را فراموش می‌کنیم، قربانیان بدون صدا می‌میرند؛ و جنایت، بی‌پاسخ می‌ماند.»

در این فهرست، نام‌هایی چون فاطمه، مطهره، مهراد، زهرا، یاسمین باکوئی، نیلوفر قلعه‌وند، مهرانگیز ایمن‌پور، زهرا ذاکریان و فاطمه ذاکریان ثبت شده‌اند. کودکانی که مدرسه می‌رفتند، رؤیای پزشک یا قهرمان شدن داشتند؛ اما امروز، فقط نام‌هایی در فهرست شهدا هستند.

زهرا عبادی، مددکار اجتماعی، همراه فرزندش مهراد، در حمله‌ای که همزمان با ملاقات خانواده‌ها در زندان اوین صورت گرفت، جان باخت. در این حمله، ۷۱ غیرنظامی شهید شدند؛ از جمله پنج مددکار اجتماعی.

در دنیایی که سیل تصاویر خشونت و خبرهای بی‌پایان فجایع، مخاطب را بی‌حس کرده است، فراموشی، خود یک جنایت ثانویه است. به‌خاطر سپردن نام‌ها، یعنی مقابله با حذف حافظه تاریخی، و دفاع از عدالت.

کمپین #KilledByIsrael تلاش می‌کند بگوید: «اینجا هر عدد، یک انسان است؛ هر انسان، یک داستان؛ و هر داستان، بخشی از تاریخ ما.»

م/۱۱۰