به گزارش تابش کوثر و به نقل از ایسنا، حسین رحمتی، مدیر تیمهای ملی بوکس ایران، از مسئولیت خود کنارهگیری کرده است. این استعفا در شرایطی رخ داده که تیم ملی بوکس در آستانه مسابقات جهانی ۲۰۲۵ با مشکلات مدیریتی و فنی گستردهای مواجه است.
رحمتی که طی یک سال گذشته نقش کلیدی در هدایت و آمادهسازی تیمهای ملی برای رقابتهای بینالمللی داشت، بنا بر گزارشها به دلیل اختلافنظر با سیاستگذاریهای رئیس فدراسیون تصمیم به استعفا گرفته است. این تصمیم در حالی اتخاذ شده که زمان زیادی تا آغاز رقابتهای جهانی باقی نمانده و تیم ملی هنوز وارد مسیر آمادهسازی جدی نشده است.
مسابقات قهرمانی جهانی بوکس، شهریور امسال به میزبانی انگلستان برگزار خواهد شد، اما تا این لحظه هیچ اردوی منسجم یا مسابقه تدارکاتی داخلی و خارجی برای تیم ملی برنامهریزی نشده است. شرایط نامطلوب موجود، با تغییرات پیاپی در کادر فنی، بیش از پیش روند آمادهسازی ملیپوشان را مختل کرده است.
در ماههای اخیر، مربیانی از جمله فونتانا و الوی تورس به ایران دعوت شدند، اما به دلیل برگزاری تنها چند اردوی پراکنده و فاقد انسجام، این همکاریها نیز بینتیجه باقی ماند و در نهایت همایون امیری به عنوان سرمربی جدید منصوب شد؛ تغییری که با توجه به زمان اندک باقیمانده، تصمیمی پرریسک تلقی میشود.
نبود چهرههای باتجربه در ترکیب تیم ملی نیز نگرانیها را افزایش داده است. این رویکرد با شعار جوانگرایی توجیه شده، اما با توجه به نبود برنامه مشخص، این پرسش مطرح است که آیا چنین سیاستی هدفمند و اصولی است یا نتیجهای از بیبرنامگی در ساختار فدراسیون؟
در کنار این بحرانها، فقدان مسابقات تدارکاتی، ضربهای جدی به آمادگی روحی و فنی ملیپوشان وارد کرده است. حضور در رینگ پیش از مسابقات جهانی، برای ورزشکاران حرفهای امری حیاتی است اما بهنظر میرسد تیم ملی ایران قرار است بدون هیچ تجربه عملی وارد میدان شود.
در سال ۲۰۱۹، دانیال شهبخش با کسب مدال برنز، بهترین نتیجه تاریخ بوکس ایران را رقم زد. اما امروز با توجه به وضعیت موجود، نهتنها امیدی به تکرار آن موفقیت نیست، بلکه بیم شکستهای سنگین نیز وجود دارد؛ آن هم در حالیکه طی سالهای گذشته مبالغ قابلتوجهی صرف جذب مربیان خارجی شده، بدون آنکه خروجی ملموسی از آن حاصل شود.
به نظر میرسد فدراسیون بوکس برای جلوگیری از شکست احتمالی در رقابتهای جهانی، باید در اسرع وقت اقدامات اساسی و اصلاحگرانهای را در دستور کار قرار دهد. نخست آنکه برگزاری منظم اردوهای آمادهسازی در تهران یا در کمپهای مجهز و استاندارد، ضرورتی غیرقابل انکار است تا تیم ملی از آمادگی فنی و بدنی لازم برخوردار شود. همچنین، بازگشت چهرههای باتجربه به ترکیب تیم ملی میتواند به ایجاد توازن و انتقال تجربه به نسل جوان کمک کند و از یکسویهگرایی در ترکیب تیم جلوگیری کند.
از سوی دیگر، برنامهریزی فوری برای برگزاری چند دیدار تدارکاتی داخلی و بینالمللی، شرط لازم برای سنجش آمادگی ملیپوشان پیش از ورود به رقابتهای جهانی است. در نهایت، فدراسیون باید درباره منابع مالی هزینهشده برای جذب مربیان خارجی شفافسازی کند و میزان اثربخشی این مربیان را بهطور دقیق مورد ارزیابی قرار دهد تا مشخص شود که این سرمایهگذاریها تا چه حد به ارتقاء سطح فنی تیم ملی کمک کردهاند.
تیم ملی بوکس ایران، امروز بیش از همیشه نیازمند تصمیماتی سریع، کارشناسیشده و دلسوزانه است. مسابقات جهانی نهتنها میدان رقابت، بلکه آزمونی برای سنجش کارنامه مدیریتی فدراسیون خواهد بود؛ فرصتی که شاید با تداوم این وضعیت از دست برود.
م/۱۱۰
نظر شما