به گزارش تابش کوثر، نپال، اندونزی و فیلیپین در ماه‌های اخیر صحنه اعتراضات گسترده نسل جوان علیه فساد اقتصادی و سیاسی بوده است. جرقه این حرکت در نپال پس از انتشار تصاویر عروسی مجلل دختر یکی از سیاستمداران و انسداد خیابان‌های پایتخت زده شد. انتشار پست‌هایی از زندگی اشرافی «فرزندان سیاستمداران» یا به تعبیر معترضان «نِپو کیدز» خشم عمومی را شعله‌ور ساخت.
در نپال، آدیتیا ۲۳ ساله و دوستانش با تولید بیش از ۵۰ ویدئو درباره فساد، از طریق تیک‌تاک و استفاده از هوش مصنوعی و شبکه‌های خصوصی مجازی، موجی از اعتراض را سازماندهی کردند. این اعتراضات که با حضور ده‌ها هزار جوان همراه بود، به درگیری با پلیس، آتش‌سوزی در ساختمان‌های دولتی، کشته شدن بیش از ۷۰ نفر و در نهایت استعفای «کی.پی. شرما اولی» نخست‌وزیر این کشور انجامید.
همزمان اندونزی شاهد تظاهراتی علیه امتیازات مالی نمایندگان بود. معترضان با هشتگ‌های «#IndonesiaGelap» (اندونزی تاریک) و «#KaburAjaDulu» (فعلاً فرار کن) به حقوق و مزایای چندبرابری قانون‌گذاران اعتراض کردند. در فیلیپین نیز ده‌ها هزار نفر در مانیل گرد آمدند و کارزار «بررسی سبک زندگی» مقام‌ها را در شبکه‌های اجتماعی به راه انداختند.نسل Z در این کشورها با بهره‌گیری از فناوری‌های نوین همچون هوش مصنوعی، تیک‌تاک، ردیت و دیسکورد، شبکه‌ای فراملی از همبستگی ایجاد کرده‌اند. استفاده از نماد مشترک جمجمه و هشتگ «#SEAblings» (خواهر-برادران آسیای جنوب شرقی) به نماد این اتحاد بدل شده است.
هرچند دولت‌های منطقه خشونت و خسارات گسترده این اعتراضات را محکوم کرده‌اند، برخی امتیازاتی را لغو یا وعده اصلاحات داده‌اند. اندونزی مزایای مسکن و سفرهای خارجی نمایندگان را حذف کرد و رئیس‌جمهور فیلیپین دستور تشکیل کمیسیون مستقل تحقیق درباره سوءاستفاده از بودجه‌ها را صادر نمود.
تحلیلگران معتقدند این موج جدید گرچه توانسته امتیازاتی بگیرد، اما برای تحقق تغییرات ساختاری نیازمند سازماندهی پایدار و راهبردهای سیاسی فراتر از شبکه‌های اجتماعی است. با این حال، جوانان معترض تأکید دارند از تجربه نسل‌های پیشین که در ساختار قدرت حل شدند، درس گرفته‌اند و قصد ندارند «هیچ رهبری را همچون یک معبود» پیروی کنند.
انتهای پیام/
نظر شما