به گزارش تابش کوثر، پژوهش جدیدی از دانشگاه استنفورد در ایالت کالیفرنیا نشان داده است که وجود طبیعت در فضای داخلی، همچون گلدان‌ها، دیوارهای سبز و پنجره‌هایی با چشم‌انداز درختان، در اندازه‌ای معقول به افزایش حس آرامش و تعلق افراد کمک می‌کند، اما زمانی که حجم این عناصر طبیعی از حد مشخصی فراتر رود، اثر معکوس بر ذهن انسان دارد.
دکتر «اِوا بیانکی»، مهندس عمران و نویسنده اصلی این مطالعه، با اشاره به نتایج غیرمنتظره تحقیق گفت: «پیش‌بینی نمی‌کردم که حدود ۶۰ درصد پوشش سبز و چوبی باعث افزایش محسوس استرس شود. این یافته برخلاف تحقیقات پیشین است که همواره از اثر مثبت طبیعت بر روان انسان سخن می‌گفتند.»
در این پژوهش که با همکاری «سارا بیلینگتون»، استاد دانشگاه استنفورد انجام شد، محققان از نرم‌افزار تازه‌ای با عنوان Nature View Potential برای محاسبه میزان مشاهده عناصر طبیعی در فضای داخلی استفاده کردند. آن‌ها به کمک مدل‌سازی سه‌بعدی، ۱۱ دفتر و اتاق کاری مجازی با سطوح متفاوتی از چوب، گیاهان و چشم‌اندازهای طبیعی طراحی کرده و ۴۱۲ داوطلب را در شرایط شبیه‌سازی‌شده مورد آزمایش قرار دادند.
هر یک از شرکت‌کنندگان تصور کردند که در این دفاتر جدید مشغول به کار هستند و باید وظایف شغلی و آموزشی خود را انجام دهند. پژوهشگران سپس با طراحی آزمون‌هایی مانند حل معماهای دشوار و شمارش معکوس از عدد ۱۰۲۲ به عقب، تلاش کردند در آنان فشار ذهنی ایجاد کنند تا میزان تأثیر فضای سبز بر استرس سنجیده شود.
دکتر بیانکی توضیح داد: «برای افزایش فشار روانی، به شرکت‌کنندگان گفتم که عملکردشان پایین‌تر از میانگین است و پرداختی نخواهند داشت؛ البته در پایان همه آن‌ها پاداش خود را دریافت کردند.»
نتایج این آزمایش نشان داد که محیط‌هایی با حدود ۲۰ درصد پوشش سبز، بیشترین احساس آرامش و تعلق را در افراد ایجاد می‌کند. به گفته بیانکی، در اتاقی به مساحت ۱۳ متر مربع، این میزان برابر با حدود ۱۷ گلدان به همراه یک پنجره با نمای درختان بوده است.
در مقابل، فضاهایی که حدود ۶۰ درصد از آن با گیاهان، دیوارهای سبز و سقف‌های چوبی پر شده بود، موجب افزایش استرس در میان شرکت‌کنندگان گردید. برخی از داوطلبان حتی در نظرسنجی نهایی نوشته بودند: «گیاه‌ها بیش از حد زیادند» یا «در چنین محیطی نمی‌شود کار کرد.»
محققان تأکید کرده‌اند که «احساس ارتباط واقعی با طبیعت» مهم‌ترین عامل در تأثیر مثبت فضای سبز داخلی است.
به گفته بیانکی: «قرار دادن چند گلدان صرفاً کافی نیست؛ بلکه باید نوع و چیدمان گیاهان به‌گونه‌ای باشد که حس نزدیکی با طبیعت در افراد ایجاد کند.»
بر اساس مقاله منتشرشده در نشریه علمی Sustainable Cities and Society، میزان بهینه‌ی حدود ۲۰ درصد پوشش طبیعی می‌تواند بیشترین تأثیر را بر افزایش احساس تعلق، تمرکز، شادابی و آرامش ذهنی داشته باشد، بدون آنکه موجب کاهش هماهنگی یا تمرکز شود.
پژوهشگران امیدوارند این یافته‌ها به تدوین دستورالعمل‌های طراحی در مدارس، محیط‌های کاری، بیمارستان‌ها و خانه‌ها کمک کند تا کیفیت سلامت روان در فضاهای شهری بهبود یابد.
به گفته آنان، در جهان روزبه‌روز صنعتی‌تر و دور از طبیعت، تعیین «دوز مناسب از طبیعت» برای محیط‌های بسته، گامی ضروری در جهت ارتقای سلامت روان خواهد بود.
انتهای پیام/
نظر شما