به گزارش تابش کوثر، در شهر لودهیانا، مرکز نساجی ایالت پنجاب، کارگران و صاحبان کارخانه‌ها با آینده‌ای نامعلوم روبه‌رو شده‌اند. پانکاج کومار، کارگر ریسندگی، گفت: «صاحب کارخانه می‌گوید نمی‌داند ماه‌های آینده چقدر تولید کنیم. ممکن است به من نیاز نداشته باشند.»
مدیر واحد تولید، راجش کومار اعلام کرد: «تنها در دو هفته پس از اجرای تعرفه ۵۰ درصدی، سفارش نخ حدود ۳۰ درصد کاهش یافته است. تا زمانی که وضعیت بازار آمریکا مشخص نشود، برنامه‌ریزی تولید جدید ممکن نیست.»
دولت هند این اقدام را «ناعادلانه و غیرموجه» توصیف کرده است. صنعت نساجی حدود ۲.۳ درصد از تولید ناخالص داخلی، ۱۳ درصد از تولید صنعتی و ۱۲ درصد از صادرات کشور را تشکیل می‌دهد و بیش از ۴۵ میلیون نفر را به‌طور مستقیم شاغل نگه می‌دارد.
بازار آمریکا یکی از مهم‌ترین مقاصد صادراتی هند است. در سال ۲۰۲۴ حدود ۶ درصد از واردات پوشاک آمریکا به ارزش ۴.۸ میلیارد دلار از هند تأمین شد که تقریباً یک‌سوم کل صادرات پوشاک هند را شامل می‌شد.
در لودهیانا سالانه نزدیک به ۷۰۰ میلیون دلار پوشاک و جوراب‌بافی به آمریکا صادر می‌شود. آشوین آگاروال، رئیس بخش صادرات پوشاک شرکت «نهار اینداستریز» گفت: «از زمان اعلام تعرفه، هیچ سفارش تازه‌ای دریافت نکرده‌ایم. برندهای کوچک خرید را متوقف کرده‌اند و برندهای بزرگ از ما می‌خواهند ۲۵ درصد تعرفه را خودمان بپردازیم. حاشیه سود عملاً از بین رفته است.»
اتحادیه صنایع هند هشدار داده که این تعرفه «ناقوس مرگ رقابت‌پذیری و بقا» است.
آمیت تاپار، رئیس کمیته ترویج صادرات این اتحادیه، تأکید کرد که حتی مواد اولیه وارداتی نیز مشمول همین تعرفه شده و زنجیره تأمین را مختل می‌کند.
شهرهای نساجی دیگر از جمله تیروپور، پانی‌پت، سورات، بیکانر و کویمباتور نیز با رکود مشابه روبه‌رو هستند. در پانی‌پت که سالانه حدود ۲.۲ میلیارد دلار صادرات نساجی دارد، ۶۰ درصد فروش به آمریکا وابسته است.
راکش کومار گویال، تولیدکننده محلی، گفت: «اگر تعرفه‌ها باقی بماند، رقابت برای بازارهای جایگزین شدیدتر خواهد شد.»
برخی صادرکنندگان به دنبال انتقال زنجیره تأمین از مسیر کشورهایی چون بنگلادش و ویتنام هستند تا از طریق افزودن ارزش افزوده جزئی، صادرات به آمریکا را ادامه دهند.
م.۱۱۰*
نظر شما