به گزارش تابش کوثر، بر اساس این طرح، هسته‌های پردازنده می‌توانند بخشی از دستورالعمل‌های یک رشته واحد را میان خود تقسیم و به صورت موازی اجرا کنند. ماژول‌های سخت‌افزاری ویژه برای هماهنگی، انتقال داده و حفظ ترتیب اجرای برنامه طراحی شده‌اند و نرم‌افزار نیز با بهره‌گیری از کامپایلر یا ابزارهای بازنویسی باینری، کد را به بخش‌های مختلف تقسیم می‌کند. پشتیبانی سیستم‌عامل برای مدیریت مهاجرت رشته‌ها به حالت «ابرهسته» ضروری خواهد بود.

اینتل تاکید کرده است که این روش بدون افزایش فرکانس یا طراحی هسته‌های بسیار بزرگ و پرمصرف، امکان ارتقای کارایی را فراهم می‌آورد. مقایسه‌ها نشان می‌دهد که در برابر پردازنده‌های مبتنی بر معماری آرم نظیر تراشه‌های اپل، این فناوری می‌تواند بخشی از شکاف موجود در عملکرد تک‌ریسمانی را جبران کند.

کمک‌های مالی آمریکا به اینتل، که در سال‌های اخیر برای تقویت این شرکت ارائه شده، نقشی اساسی در احیای نوآوری‌های این شرکت داشته است. اینتل که زمانی با چالش‌هایی در رقابت با شرکت‌هایی مانند اپل مواجه بود، حالا با این فناوری به دنبال جبران عقب‌ماندگی در عملکرد تک‌ریسمانی است.

هسته‌های مدرن x86 اینتل در هر چرخه ۴ تا ۶ دستور را رمزگشایی کرده و ۸ تا ۹ میکرو-عملیات را اجرا می‌کنند. در مقابل، هسته‌های آرم اپل تا ۸ دستور را رمزگشایی و بیش از ۱۰ دستور را در هر چرخه اجرا می‌کنند. فناوری ابرهسته اینتل با ترکیب هسته‌های ۴-جهته، عملکردی نزدیک به هسته‌های عریض را بدون هزینه‌های بالای مصرف انرژی فراهم می‌کند.

اینتل در این اختراع، ارقام دقیقی برای افزایش عملکرد ارائه نکرده، اما ادعا می‌کند که در شرایط خاص، عملکرد دو هسته باریک به یک هسته عریض نزدیک می‌شود.

این اختراع هنوز در مرحله ثبت است و مشخص نیست چه زمانی به محصول نهایی تبدیل خواهد شد. با این حال، این گام نشان‌دهنده بازگشت اینتل به روزهای اوج خود است.

م/۱۱۰*