آيا حضرت صاحب ـ عجّل اللّه تعالى فرجه الشّريف ـ كه از دست دشمن ها در پشت پرده ى غيبت است، از دوستانش هم غافل است كه هر چه بر سرشان آمد، آمد؟ اين خيال ها از ضعف ايمان است. آيا مى شود كه حضرت جهت حقّانيّت مذهب را تقويت و تأييد نكند؟!

خدا مى داند آن حضرت تا به حال چه كرده و چه مى كند!
چه قدر فرق است بين كسى كه او را «عَيْنُ اللّه النّاظِرَة» (۱ )؛ (چشم بيناى خدا)، و اين مجلس ما را در محضر او مى داند، و يقين دارد كه حدود و اندازه ى همه ى كلمات و... نزد آن حضرت از واضحات است، و كسى كه چنين فكر نمى كند!

۱. بحارالانوار، ج ۲۶، ص ۹۵، ۲۴۰؛ ج ۴۱، ص ۳۵۷؛ توحيد صدوق، ص ۱۶۷؛ معانى الاخبار، ص ۱۶.