يعنى تنها وسيله‌ى آرامش دل ذكر اللّه است؛ ولى ما بر اسباب تكيه مى‌كنيم و از مُسَبِّب الاسباب غافل هستيم، و حال اين كه خداوند متعال مى فرمايد: «أَنَّ الْقُوَّةَ لِلَّهِ جَمِيعًا»۲ قدرت، توانايى همگى فقط از آن خداست.
مگر اين كه انسان خودش از ميان برود، كه: « أَعْدى عَدُوِّكَ، نَفْسُكَ الَّتى بَيْنَ جَنْبَيْكَ. ».۳ بزرگترين دشمن تو، نفس تو است كه در وجود تو نهفته است. براى ما امتحان پيش نيامده تا معلوم شود كه با حسين ـ‌عليه السّلام‌ـ هستيم يا با يزيد.۴
۱- سوره ى بقره، آيه ى ۱۶۵.
۲- بحار الانوار، ج ۶۷، ص ۳۶ و ۶۴؛ ج ۷۱، ص ۲۷۱؛ عدة الداعى، ص ۳۱۴؛ عوالى اللاّآلى، ج ۴، ص ۱۱۸؛ مجموعه ى ورّام، ج ۱، ص ۵۹ نيز ر.ك: كنزالعمّال، ج ۴، ص ۴۳۱.
۳- در محضر یک، ج۱، ش ۱۲۴
۴- (عالم بزرگ، آقا ابن عابد شيروانى حائرى دربندى (؟ ـ ۱۲۸۶)، صاحب تأليفات متعدّد، از جمله «اكسير العبادات» )
منبع : مرکز تنظیم و نشر آثار حضرت آیت الله العظمی بهجت
