ما به بانوان فاضل و شجاع كه در ميان آن سياست‌ها در كشورهاي غربي، شخصيت اسلامي خود را با حجاب كامل اعلام مي‌كنند، افتخار مي‌كنيم.
سه شنبه ۱۷ دی ۱۳۹۲ ساعت ۱۶:۰۸
کد مطلب : 7626
نوشتار حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی بمناسبت ۱۷ دي، سالروز كشف حجاب:
هر نوع و هر وضعي كه با آن دل مردان و زنان پاكتر بماند، آن مطلوب است/ پوشش‌هايي كه وضع اندام را در معرض ديد ديگران قرار مي‌دهد، لباس حيا نيست
ركن، اساس و پايه‌اي كه بانوان مسلمان در جهان به آن ممتاز هستند و كرامت و شرافتي كه به آن افتخار مي‌نمايند، ركن قويم و اصيل حجاب است؛ همان اصلي كه دشمنان اسلام به اهميت آن تا آنجا پي‌برده‌اند كه يكي از نخست‌وزيران اسبق انگلستان در نطقي به صراحت مي‌گويد: «مادامي كه كعبه، قرآن و حجاب در جوامع اسلامي باشد، ما نمي‌توانيم سيادت و آقايي خود را داشته باشيم. بايد قرآن را بسوزانيم، كعبه را از بين ببريم (كه وهابيت را براي رسيدن به همين هدف به عربستان آوردند) و عفّت و حجاب را از بانوان مسلمان بگيريم.»
از همين رو امان الله خان را در افغانستان آوردند كه مردم افغانستان مجالي براي پياده‌كردن نقشه‌هاي استعماري به وي ندادند. كمال آتاتورك در تركيه روي كار آمد كه منجر به حكومتي سكولار شد و در ايران نيز رضاخان را علم كردند تا ريشه دين را از جوامع اسلامي بخشكاند؛ اما پس از يك‌صد و پنجاه سال، تلاش سياست‌هاي استعماري در حجاب‌زدايي ناكام ماند و با اين‌كه در كشورهايي مثل تركيه، افغانستان و ايران، عوامل مزدور و بي‌سواد و فاقد غيرت، مثل رضاخان و مصطفي كمال و امان الله خان را برانگيختند و به قوه قهر و كشتار و حبس و زور و ارتكاب جنايات بسيار، به ميدان جنگ با حجاب اسلام آمدند، در برابر استقامت مسلمانان شكست خوردند و خودشان از صفحه‌هاي ظلم و جنايت به دار البوار جهنم شتافتند.
قوّت ايمان مسلمانان و التزام آنها به سنن اسلامي و حجاب، در كمال استحكام متجلي گرديد. در ايران ما ـ كه الحمدلله از بركت انقلاب اسلامي، حجاب و عفاف در جايگاه رفيع خود قرار گرفت ـ بيشتر بانوان متعهد و متدين به هويّت خود، به حجاب به چادر افتخار مي‌كنند.
در كشور تركيه، بازگشت به حجاب، روز به روز بيشتر و مقامات عالي اين كشور در اعاده اين هويت پيشقدم مي‌باشند.
در افغانستان ـ كه از روز اول امان الله خان را خلع نمودند ـ الحمدلله شجره طيبه حجاب در شرايط فعلي و بيداري اسلامي هر روز شاداب‌تر مي‌شود.
هرچند دشمنان اسلام، دست از معارضه با آن بر نمي‌دارند و با زنان محجبه مسلمان در داخل كشورهاي خود جنگ دارند و با جعل قوانين ضد انساني، و حتي جريمه و ممنوعيت‌هايي، فضا را بر مسلمانان ـ كه برخي از آنان از اساتيد دانشگاه‌ها هستند ـ تنگ مي‌كنند، امّا با مقاومت و استقامت و اعتراضات قانوني آنها مواجه مي‌شوند؛ مانند همين جرياني كه در كشور به اصطلاح دروغ آزاد و متمدّن فرانسه جاري است، و در اين ميان، اين اعتراف نيز جالب است كه يكي از سران اين دولت‌هاي اسلام‌ستيز، از حمايت ممنوعيت حجاب سرباز مي‌زند و مي‌گويد: «مريم طاهره، مادر حضرت مسيح محجبه بوده است.»
با اين همه، مسأله حجاب در ميان چالش‌هاي سياسي و سياست اسلام‌زدايي استكباري حفظ شده است و مسلمانان حتي در كشورهاي مسيحي از بعض كشورهاي اسلامي بيشتر متعهدند كه روي‌پوش مناسب داشته باشند.
ما به بانوان فاضل و شجاع كه در ميان آن سياست‌ها در كشورهاي غربي، شخصيت اسلامي خود را با حجاب كامل اعلام مي‌كنند، افتخار مي‌كنيم.
سزاوار نيست و دور از انتظار است كه بانوي مسلمان، در غرب و قلب اروپا بر حفظ حجاب اسلامي آن‌گونه در برابر فشارهاي دولت‌هاي آنها مقاومت كند، ولى در كشور اسلامي عزيز ما ايران، ترك چادر مد و رايج شود و بعضي از دختران بدون چادر باشند! آنجا ايستادگي و قدرت ايمان و شجاعت و خودباوري باشد و اينجا گرايش به قهقرا و ترك سنّت‌ها و شعارهاي مقدس انقلاب اسلامي ـ العياذ بالله ـ رايج شود!
وضعي كه فعلاً متعارف شده ـ كه به هيچ وجه، بانوان بر مرجوحيت و ناخوشايندبودن كشف وجه توجه ندارند و با مردان بيگانه به طور مستمر، مثل مرد با مرد، يا زن با زن معاشرت و همكاري دارند و آن را عادت و رسم قرار داده‌اند و در معابر و خيابان‌ها و مجالس ظاهر مي‌شوند ـ با مجموع تعاليم اسلامي و جهاتي كه شارع مقدس در آن، حفظ كرامت والاي زن را در نظر گرفته، منطبق نمي‌شود و با اين جمله بزرگ و پر معني قرآني كه حد رابطه زن و مرد بيگانه با هم اگر چه به صورت ارشاد و سفارش و توصيه آن را فرض كنيم، سازگار نيست: (ذلكُم أطهرُ لقُلُوبكُم و قُلُوبهن)
هر نوع و هر وضعي كه با آن دل مردان و زنان پاكتر بماند، آن مطلوب است. امروز هم، هر چه لباس با شرم و حيا بيشتر رعايت شود، لباس اسلامي‌تر است. البته غرض ما اعلام حرمت اين لباس‌هايي كه متداول شده، نيست؛ چون به هر حال آن را ساتر عورت و پوشش بشره مي‌دانند؛ ولي با حياي اسلامي همسو نيست و بعض صور آن تا حد حرام هم مي‌رسد.
به طور كلي لباس و پوشش اسلامي چه در رفت وآمدهاي بيرون از منزل، و چه داخل منزل در بين محارم و بين همجنس و چه در دانشگاه و چه در مراسم رسمي، در سفر و حضر براي مرد و زن و پير و جوان در حضور غير همسر بايد بر اساس وقار و حيا و مراعات حيا باشد كه در جوامع اسلامي نظر به سفارش‌هاي بسيار و تشويقات اكيده كه در موضوع حيا شده است، مسلمان‌ها همه بر حسب تربيت اسلامي و محيط اسلامي، مصاديق آن را مي‌شناختند و به حفظ آن اهميت مي‌دادند، بايد در لباس نيز استقلال و شخصيّت اسلامي ظاهر باشد و تقليد از بيگانگان حتي در بعض مراسم و اعطاي امتيازات و جوايز نباشد.
هويت اسلامي در هر مورد و برنامه بايد ظاهر گردد؛ مانند كنار گذاشتن كراوات بر اثر انقلاب ـ اگر چه به ظاهر چيز مهمّي نيست ـ ولي داراي معنايي با اهميت و اعلام موجوديت و هويت است؛ بنابراين، پوشش‌هاي فعلي كه روز به روز در جامعه مسلمانان بر اثر تقليد از بيگانگان، رايج و هويّت اسلامي ما را خدشه‌دار مي‌نمايد و پوشش‌هايي كه وضع اندام را در معرض ديد ديگران قرار مي‌دهد، لباس حيا نيست و مسلمان با حيا، در پوشيدن آن شرم مي‌كند.
البته فرهنگ‌هاي غربي ـ كه حتي روابط نامشروع زن و مرد را عيب نمي‌گيرند يا مهم نمي‌شمارند و شنايع ديگر را مجاز و قانوني كرده‌اند ـ بسياري از سنن و اخلاقيات زن مسلمان را در حفظ عفّت و شرف خود، خلاف آزادي او مي‌دانند؛ امّا زن مسلمان و تعليمات اسلامي، آن فرهنگ را محكوم و مبتذل و دون شأن زن و انسان مي‌دانند. شخصيت زن مسلمان را نمي‌توان با اين نگرش‌هاي حيواني زير سؤال برد.
بايد خواهران با فضيلت كه بر جوانب متعدد حيات زن و سياست‌هايي كه هميشه براي تغيير هويت اسلامي بانوان و در نتيجه تغيير هويت اسلامي كل جامعه وجود داشته، احاطه و آگاهي يابند و بتوانند تعهد خود را با سنن اسلامي، بيش از پيش استحكام بخشند و خود را در برابر تبليغات سوء، مصونيت داده و بيمه نمايند
۰