سروده ای از حضرت آيت الله صافي، همزمان با فرارسيدن ايام سوگواري حضرت اباعبدالله الحسين عليه السلام
هلال آزادگي

هلال ماه محرّم ز نو هويدا شد
بيا كه رايت سلطان عشق بر پا شد

بيا كه رايت سلطان عشق بر پا شد
بيا كه آيت فتح و ظفر هويدا شد

درآ به مكتب حرّيت و فداكاري
بيا كه دين ز قيام حسين احيا شد

شعار باطل و شرك و فساد شد محكوم
بيا كه جلوه‌ي توحيد، عالم آرا شد

اگر كه حامي حقّي و يار قرآني
بيا كه پرچم دين و جهاد برپا شد

به ملك غيرت و جانبازي و اراده وعزم
شهيد كرب و بلا قهرمان دنيا شد

به دشت ماريه از همّت بلند حسين
كتاب همّت و ايمان و صبر معنا شد

حسين عدل و شهامت، حسين آزادي
فداي دين خدا در هجوم اعدا شد

بزرگ‌تر سند افتخار انسان‌ها
به خون پاك حسين شهيد امضا شد

مرام‌نامه‌ي آزادي و حقوق بشر
از آن مجاهده‌ي بي‌نظير انشا شد

در اين جهاد مقدّس، حسين شد پيروز
يزيد ننگ بشر گشت و خوار و رسوا شد

يزيد كيست؟ هر آن‌كس‌كه ضدّ آزادي است
هر آن كه دشمن قرآن و آل طه شد

فداي رهبر لب تشنه‌اي كه در ره دين
غريب و بي‌كس و تنها به سوي هيجا شد

دريغ و درد كه در كربلا ز ظلم خسان
جدا سر از تن پاك عزيز زهرا شد

به زير سمّ ستوران فتاد جسم حسين
خيام محترم اهل بيت يغما شد


نگشت تابع ظالم كه ظلم را كوبيد
اگر چه رنج و بلايش فزون ز احصا شد


بنال «لطفي صافي» كه روز عاشورا
ز خون پاك شهيدان چو عيد اضحي شد