دریافت صفحه با کد QR
آیت الله مجتبی تهرانی :يك پناهگاه هست و آن پناهگاه هم در اين جمله خلاصه شده است ...
31 شهريور 1391 ساعت 16:55
انسان، وقتي در اين عالم ميآيد، بايد مسیری را بپیماید و سيري كند تا از اين عالم، بيرون رود و به عالم ديگر منتقل شود. اين يك بُعد انسان است. انسان اينطور است که اگر بخواهد بُعد معنوي و انسانياش شكوفا شود، بايد سير كند، يك راهي است که بايد آن را طي كند تا بعد معنویاش شکوفا شود.
امّا مشكل از كجا است که او موفّق به چنین سیری نمیشود؟ مشكل اينجا است كه اين راه پر از پرتگاه است و انسان هر قدمي كه برميدارد، بايد مراقب باشد که واژگون نشود. سراسر اين راه، يعني از آن زماني كه من به قوّهي تميیز و عقل ميرسم، تا زماني كه از اين دنيا چشم ميبندم، بايد در اين راه حركت كنم، راه پر از خطر و همهاش پرتگاه است.
بهترین پناهگاه خدا است!
حالا عقل چه اقتضا ميكند؟ عقل ميگويد: كسي كه قدم در راهي گذاشته كه پر از پرتگاه است، پناهگاه ميخواهد كه هر وقت احتمال داشت که بلغزد و واژگون شود، بتواند به آن پناهگاه تكيه كند، آن را بگيرد و خود را نجات دهد. چارهاي جز اين نيست.
در بين پناهگاهها، پناهگاههاي مادّي هيچ بُردی ندارد. یعنی پول، نميتواند تو را نجات دهد؛ رياست، نميتواند تو را از هلاکت رهایی بخشد. مسلّماً نجات و رهایی با پول و ریاست بهدست نمیآید. اگر بخواهی با پول و ریاست پیش بروی، اصلاً نميگذارند که در اين راه قدم برداری؛ همانجا جلويت را ميگيرند! پس هيچ ابزار مادّي، نجات بخش انسان از اين پرتگاهها نيست. پس باید بهسراغ بُعد معنوي رفت.
ما فقط يك پناهگاه داريم كه تنها او ما را از خطرات ایمنی میبخشد و آنهم خدا است. او هم نسبت به پرتگاههاي معنوي و هم نسبت به پرتگاههاي مادّي، پناه ما است. اینکه ما در زندگي دنيايي خودمان، اينقدر حوادث مادّي به سراغمان ميآيد، و به چهكنم چهكنم ميافتيم و راه به جايي نميبريم، تنها راه نجاتمان خدا است؛ نه پول مشكلگشاي من است و نه رياست. حتّي در بُعد مادّي هم همینطور است که این ابزار کارآمد نیستند و مشکلی را برطرف نمیکنند. يك پناهگاه هست و آن پناهگاه هم در اين جمله خلاصه شده است؛ «لا حَولَ وَ لا قُوَّهَ اِلّا بِالله»! هيچ پناهگاه و نيرويي نيست، مگر از ناحيهي او! هيچ موجودي، نجاتبخش من و تو نيست؛ چه در مشكلات مادّي و چه در مشكلات معنوي جز او. يگانه پناهگاه همه، خدا است.
شما نگاه كنيد در بين روياتي كه ما در باب دعا داريم، چهقدر سفارش شده است: «سِلاحُ المُؤمِن الدُعاء»؛[۷] ابزار و وسيله مؤمن، دعا است. « الدُّعَاءُ سِلَاحُ الْمُؤْمِنِ»،[۸] «الدُّعَاءُ مِفْتَاحُ الرَّحْمَةِ وَ مِصْبَاحُ الظُّلْمَةِ»،[۹] « وَ لَا يُهْلَكُ مَعَ الدُّعَاءِ أَحَدٌ»؛[۱۰] علي(عليهالسّلام) فرمود: «أَحَبُّ الْأَعْمَالِ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِي الْأَرْضِ الدُّعَا»؛[۱۱] محبوبترین کار نزد خدا دعا کردن است. مثل اينكه اینجا كار تمام شد.
کد مطلب: 419
تابش کوثر
https://www.tabeshekosar.ir