استاد دانشگاه آزاد اسلامی تهران گفت: مشکل اصلی در قسمت آموزش آنلاین هوش دیجیتال است،
در شرایط گسترش فضای مجازی ، محصلین باید سواد دیجیتالی داشته باشد یعنی باید توانایی و مهارت تفکر منطقی و دریافت و ارسال و تحلیل و تجزیه اطلاعات دیجیتال و آنلاین را داشته باشد و عمل جستجو و ایجاد محتوا و اشتراک گذاری اطلاعات را یاد بگیرد.
يکشنبه ۱۹ ارديبهشت ۱۴۰۰ ساعت ۰۹:۰۷
کد مطلب : 115810
لیلا پاشائی بناب در گفتگو با تابش کوثر؛
مشکل اصلی در آموزش آنلاین هوش دیجیتال است/دانشجویان امروز را با نسل خودمان مقایسه نکنیم
-به دلیل شیوع ویروس کرونا واحد های دانشگاه به صورت مجازی برگزار می شود که به نظر شما میزان یادگیری و بهره وری دانشجویان در کلاس های آنلاین چه تفاوتی با گذشته دارد؟
از ترم بهمن پارسال ، به خاطر شرایط خاص ویروس منحوس کرونا سیستم آموزش در همه جای دنیا کاستی هایی به همراه داشت بدین دلیل که هم می خواستند از سیستم هایی متناسب با شرایط حاضر استفاده کنند و هم اینکه دانشجویان نمی توانستند خود را با این سامانه و آموزش آنلاین به روز کنند اما به مروز زمان مشکلات بر طرف شد .
یک ایراد اساسی در ترم بهمن ماه این بود که دانشجویان می توانستند در کلاس حضور نداشته باشند و در آخر ترم در امتحانات شرکت کنند و قبول شوند زیرا سیستم نمره دهی دهی همانند آموزش حضوری بود که در نهایت با اصرار اساتید ، سازمان تغییرات نمره را از ترم مهرماه اعمال کرد بدین صورت که اساتید بیشترین نمره را برای فعالیت کلاسی دانشجویان و مشارکتشان در کلاس در نظر بگیرند. به هر حال همانطور که الان نمی توان از تلفن همراه ۲۰ سال پیش استفاده کرد روش های تدریس هم باید نسبت به نسل گذشته تغییر کند.
من همیشه در کلاسهایم به دانشجویان امکان مشارکت می دهم و هیچوقت یکطرفه صحبت نمی کنم و جلسه اول کلاس را به صحبت با تمام دانشجویان اختصاص می دهم هر چند این کار زمان کلاس را بگیرد اما در عوض با روحیات دانشجویان آشنا می شوم که باید به این موضوع توجه شود ، مشارکت دانشجویان در کلاس باعث آمادگی لحظه ای آنها می شود.
بنابراین طبق مقاله ای که در نشریه IJACTکه ایندکس SCOPUS در سال ۲۰۱۱ منتشر کردم، تدریس و یادگیری دو فرایند کاملا جدا از هم هستند که خیلی خوب میدانیم هر تدریسی منجر به یادگیری نمی شود.
برای اینکه فرایند یادگیری که اکثرا معطوف به دانشجو هست بهتر و بهینه تر پیش رود از آموزش مشارکتی که مستلزم فعالیت و تعامل متقابل بین استاد و دانشجو هست استفاده کنیم بهتر است.
بهتر است با توجه به شرایط پاندمی که پیش آمده دانشجویان و دانش آموزان را برای آموزش مجازی و شهروند دیجیتالی بودن آماده سازیم زیرا آموزش نیز مانند تمام مسائل روزمره دیگر به سمت هوشمند و بهینه بودن میرودکه این پروسه نیاز به شناخت هوش دیجیتال و اموزش و نحوه ارتباط با مسایل و مشکلات سایبری دارد.
-با توجه به معضلاتی که در این سیستم آموزشی آنلاین وجود دارد چه راهکارهایی را پیشنهاد می دهید؟
مشکل اصلی در قسمت آموزش آنلاین هوش دیجیتال است، که مدتی است درباره آن هوش صحبت می شود؛
در شرایط گسترش فضای مجازی ، محصلین باید سواد دیجیتالی داشته باشد یعنی باید توانایی و مهارت تفکر منطقی و دریافت و ارسال و تحلیل و تجزیه اطلاعات دیجیتال و آنلاین را داشته باشد و عمل جستجو و ایجاد محتوا و اشتراک گذاری اطلاعات را یاد بگیرد.
دانشجو برای داشتن سواد دیجیتال ملزم به اکستاب مهارت های آموزش هوش دیجیتال می باشد که ابتدا کار باید مفهوم هویت دیجیتال برای دانشجو تفهیم شود.
یعنی دانشجو بتواند مسئولیت کار خود را به عهده بگیرد و بصورت ناشناخته با ایجاد جرایم سایبری نشود
هوش دیجیتال یک فرایند آموزشی و اکتسابی هست که دولت ها در راستای این هدف کارهای زیادی انجام داده اند از جمله شهروند الکترونیک که با این متد بجای روش های سنتی و وقت گیر بتوانیم کارها را بصورت غیر حضوری و سریعتر و امن تر از گذشته انجام دهیم.
-از اقشار مختلف جامعه دانشجو وجود دارد که ممکن است از امکانات زیرساختی برای حضور در کلاس های مجازی برخوردار نباشند، برای اینکه این دانشجویان از درس های خود عقب نمانند شما چه راهکاری را پیشنهاد می دهید؟
مزایای آموزش آنلاین بسیار است خصوصا برای دانشجویانی که شاغل هستند چرا که این نوع آموزش مکان و زمان خاصی را نمی طلبد ولی در خصوص برخی از دانشجویانی که امکانات لازم برای آموزش آنلاین را ندارند باید گفت که شناسایی این افراد بسیار سخت است؛ اما دولت در این ترم، اینترنت رایگان در اختیار دانشجویان قرار داده است و این سامانه ای که دانشجویان استفاده می کنند دیگر نیازی به نصب برنامه خاصی ندارند بلکه دانشجویان با لینکی وارد سایت می شوند.
در خصوص این دانشجویان هم می توانیم منابعی را به صورت دیجیتال در اختیارشان قرار دهیم و هر دوهفته یکبار از آنها بخواهیم که ایمیلی به ما ارسال کنند و از این طریق ارتباط داشته باشیم و درسهایشان را پیش ببرند که البته درصد کمی از دانشجویان به ابزار ارتباطی مثل گوشی و لپ تاپ دسترسی ندارند.
-با توجه به آنچه گفته شد شما بین آموزش آنلاین و آموزش حضوری کدام روش را ترجیح می دهید؟ چرا؟
اگر خودمان را در دهکده جهانی جلو می بریم بهتر است که کم کم شروع به آموزش مجازی کنیم و دانشجویان را با آموزش هوش دیجیتال که چندین مرحله دارد آشنا کنیم و آموزش دهیم چرا که مجبور هستیم در زندگی از آن استفاده کنیم؛ درست است که در آموزش حضوری آن ارتباط چشم در چشم استاد و دانشجویان بسیار مهم است ولی کل دنیا به سمتی سوق پیدا می کند که اطلاعات را با استفاده از دنیای مجازی جلو ببرد پس بهتر است که ما هم خودمان را با شرایط جدید وفق دهیم و کرونا از این جهت عامل خوبی شد که بتوانیم خودمان را کمی در این زمینه هم به روز کنیم و بتوانیم از این ابزارها استفاده کنیم.
-به نظر شما آموزش آنلاین در خصوص دروس عملی هم مناسب است؟ آیا آموزش آنلاین باعث افزایش فاصله بین دانشگاه و صنعت نمی شود؟
برای همه رشته ها نمی توان این نسخه آموزش آنلاین را در نظر گرفت؛ خود رشته کامپیوتر هم که دانشجویان می توانند تا حدودی کارهای عملی را با اشتراک صفحه خود پیش برند اما مشکلاتی وجود دارد مثل اینکه با گوشی نمی توانند کد بزنند ولی دانشگاه کارگاه دارد و دانشجویان می توانند از کارگاه استفاده کنند؛ به نظرم با توجه به اینکه بسیاری از دانشجویان هم شاغل هستند و زندگی شتاب پیدا کرده است آموزش آنلاین و حضوری به صورت ترکیبی باشد مناسب تر است مثلا برای برخی از رشته ها حضوری بسیار موثرتر است و باید حضوری باشد و نمی توان گفت که تمامی رشته ها را مجازی کنیم ولی برای بسیاری از رشته ها آموزش آنلاین بهتر از آموزش حضوری است به جز دروسی که فنی و مهندسی هستند و دانشجویان باید کار عملی انجام دهند.
-به عنوان سخن پایانی چه درخواستی از همکارانتان در دانشگاه دارید؟
درخواستی که از همکارانم دارم این است که دانشجویان امروز را با دانشجویان نسل خودمان مقایسه نکنیم و سعی کنیم عمل مقدس تکرار و تمرین را در یادگیری مدنظر داشته باشیم و با توجه به اینکه سطح برداشت دانشجویان یکسان نیست در این خصوص استادها نیز به آموزش هایی نیاز دارند تا بتوانند به شناخت دقیق تری از دانشجویانشان برسند و مسیر را برای دانشجویان هموار کنند.
۰