خانه از پاى بند ویران است ، خواجه در بند نقش ایوان است
قلب طهران زیر فشار سنگفرشها
تاریخ انتشار : چهارشنبه ۱۲ خرداد ۱۳۹۵ ساعت ۰۱:۳۶
مجددا تاکید می شود که یکی از الزامات موفقیت هر طرح خوبی نحوه و زمان اجرای آن طرح است. به عبارتی دیگر اجرایی شدن طرحی برای زیباسازی شهر که البته در جای خود شایسته تقدیر است، در شرایط کنونی اقتصاد ایران و رکود بالای کسب و کار تیشهای به ریشه بازار که قلب اقتصاد هر جامعهای است، زده است. که با این اقدامات سطحی مسئولین تا کی می خواهند صبر کسبه بازار را محک بزنند.
گروه اقتصادی تابش کوثر - طهران؛ نامی که پیش از تهران شدن منطقهای بی نام و نشان بود با کوچههای خاکی و خانههای خشت و گلی ، دور تا دور آن با خندقها و دیوارهای نیمه ویران احاطه شده بود. حال تهران دیگر یک روستایی بینام و نشان نیست. شهری است با جمعیتی چند میلیونی، باغهای متعدد، میادین زیبا، ساختمانهای مجلل، چندین قصر و البته بازارهایی که سنگفرش شدهاند.
در حالی بازارهای این شهر بزرگ و بزرگتر شدهاند که متاسفانه چند سالی است رکود بیداد می کند . رهبر معظم انقلاب در پیام نوروزی آغاز سال 1395 تاکید کردند : در میان مسائل اولویتدار، از همه فوریتر و نزدیکتر، مسئلهی اقتصاد است. اگر به توفیق الهی، هم ملت و هم دولت و مسئولان گوناگون، بتوانند در مسئلهی اقتصاد کارهای درست و بجا و متقن را انجام دهند، امید این هست که در مسائل دیگر، مثل مسائل اجتماعی، مثل آسیبهای اجتماعی، مثل مسائل اخلاقی، مثل مسائل فرهنگی هم تأثیرگذار باشند. اما در سال " اقتصاد مقاومتی؛ اقدام و عمل " به جای کمک به رونق بازار ، زیباسازی خیابانهای پایتخت گویا بزرگترین دغدغه برخی از مسئولان است. مسئولانی که برای بازسازی و مرمت معابر قلب تاریخی این شهر 200 میلیارد ریال هزینه میکنند تا تهران دیگر طهران نباشد. این رقم از زبان شهردار منطقه 12 این کلان شهر شنیده شد که گفت: «200 میلیارد ریال هزینه سنگفرش و مرمت معابر خیابان سی تیر، پامنار، منوچهری و بازارچه شهید طرخانی شده است.» که این سوال را مطرح می کند که آیا این هزینه گزاف جزء اولویت هاست؟ و چرا در این زمان که می توان با این مبالغ کلان به تولید ملی رونق بخشید به فکر زیباسازی شهر باشیم ؟ آیا چیزی به اندازه رونق بازار و خروج از رکود به بازار زیبایی می دهد ؟
- هر طرحی همچون طرح انضباط شهری نقاط قوت و ضعف و مخالفین و موافقینی دارد که با فرض اینکه این طرح ، یک طرح علمی و منطقی باشد دو چیز برای موفقیت آن الزامی است ، یکی زمان مناسب اجرا و دیگری اجرای صحیح و درست .
با توجه به مسئله تولید ملی ، مسئلهی ایجاد اشتغال و رفع بیکاری ، مسئلهی تحرک و رونق اقتصادی و مقابلهی با رکود که از مسائلی است که مردم آنها را حس و مطالبه می کنند و و آمارها و اظهارات خود مسئولین هم نشان میدهد که این مطالبات مردم و این خواستههای مردم بجا و بهمورد است ، زمان اجرای این طرح با چنین هزینه هایی مطابق با اقتصاد مقاومتی نیست و از ادامه آن باید پرهیز شود تا ان شاء الله با اقدام و عمل به سیاست های اقتصاد مقاومتی همه این مشکلات حل شود و به اولویت کارهای دیگر برسیم.
-اما درباره نحوه اجرای این طرح هم باید گفت در سنگفرش کردن خیابان پامنار بازار تهران ، شهرداری منطقه در اقدامی تعجب برانگیز، همه را غافلگیر و در روزهای پایانی سال اجرای پروژه را آغاز کرد به طوری که کسبه بازار پس از بازگشت از سفرهای نورورزی با سنگلاخی در پامنار مواجه شده اند که نه تنها عبور و مرور را سخت کرده بلکه انگیزه ای برای کاسبی باقی نمی گذاشت که به گفته یکی از کسبه پامنار ، فروشندگان در ساعات اولیه مات و مبهوت یکدیگر را نگاه می کردند و قدم می زدند ؟ اگر مسئولین بدون اطلاع قبلی می خواستند در این ایام خیابان پامنار را سنگ فرش کنند می بایستی در ایام تعطیلات نوروز طرح را به اتمام می رساندند که متاسفانه قریب به یک ماه پس از تعطیلات ، خیابان پامنار سنگ فرش شد که خسارت اجاره مغازه ، مالیات ، پول آب و برق و تلفن و کارگر در این مدت به کسی پرداخت نشد .
این کسبه پامنار درباره مشکلات سنگ فرش کردن این خیابان به خبرنگار ما گفت : بافت مغازههای پامنار از لوازم صنعتی سنگین تشکیل داده که مقیاس جابهجایی بار آنها روی تُن میچرخد که باید بارهایشان را با چرخ دستی جا به جا کنند و یا منتظر بمانند تا ساعت 18:30 ، ساعتی که بنگاه ها تعطیل است و مشتریان هم در حال رفتن به منزل هستند و کارگری هم نیست که بارها را خالی و پر کند یا اگر هم کارگری برای کار بماند یا وسیلهای پیدا شود که بار را به مقصد حمل کند، هزینه بالایی دریافت میکند . تا این ساعت هم به راحتی نمی شود برای حمل و نقل بار اقدام کرد ، آیا بازاریان باید در دو شیفت صبح و شب کار کنند ؟ آیا این کار منطقی است ؟ از ابتدای پامنار تا خیابان مروی با اینکه سنگ فرش شده است وسایل نقلیه اجازه ورود و خروج دارند اما از سر مروی تا انتهای پامنار به وسیله چندین نگهبان بسته شده است و هر روز با یک قانون جدید اجازه ورود و خروج به این منطقه محدود را می دهند که با پیگیری که از شهرداری منطقه کردیم تا کنون جواب قانع کننده ای برای بستن این محدوده نیافتیم ؟ وقتی از ابتدای پامنار مردم می توانند با وسایل نقلیه ورود و خروج کنند چرا تا انتهای پامنار این امکان وجود نداشته باشد و چه نیازی است دو سر آن مامور باشد، یک در سر مروی و دیگری در انتهای پامنار باشند ؟ مگر از ابتدای پامنار تا خیابان مروی سنگ فرش نیست ؟
بر اساس این گزارش پس از چند ماه از آغاز این طرح هنوز شهرداری وسایل نقلیه مناسبی برای خیابان ناصر خسرو ، 15 خرداد و پامنار قرار نداده است که کندی حرکت و نبود ایستگاه های مناسب از جمله مشکلات این وسایل نقلیه است که در این رابطه تعدادی از کسبه خیابان پامنار در نامه ای خطاب به مهندس ندرلو شهردار ناحیه 2 منطقه 12 نوشتند : با سلام و احترام ، با توجه به اجرای طرح ساماندهی منطقه بازار ، بویژه خیابان پامنار ، متاسفانه از آنجا که تردد وسائل نقلیه ممنوع گردیده است ، امکان رفت و آمد مناسب نه تنها برای مراجعه کنندگان بلکه حتی برای کسبه منطقه بویژه خیابان پامنار تقریبا ناممکن شده است . با توجه به این مساله و همکاری مناسب و بی شائبه شهردار محترم در جهت رفع مشکلات حادث شده از طرف اکثریت قریب به اتفاق کسبه این خیابان خواهشمندیم تا نسبت به برقراری مجدد ون که از مبدا ایستگاه مترو میدان امام خمینی مسیر خیابان های پانزده خرداد ، پامنار و امیر کبیر رفت و آمد می کردند ، در اسرع وقت اقدام فرمایند. قبلا از بذل عنایت و توجهی که خواهید فرمود سپاسگزاریم
گفتنی است که متاسفانه پس از این نامه و مراجعه حضوری هنوز پاسخ مناسبی از طرف مسئولین داده نشده است .
اطلاعیه شهرداری جهت زیبایی شهری
از دیگر اقدامات نابجای شهرداری منطقه 12 آزار و اذیت روحی و روانی کسبه بازار است که در ابتدا بدون اطلاع رسانی مناسب شروع به سنگ فرش کردن بازار کردند و سپس در حین انجام آن لوله های فاضلاب را شکستند و به کسبه گفتند خودتان باید یک کاری کنید و امروز هم اطلاعیه داده اند که تابلو و کولر مغازهها زیبایی شهری را به خطر انداخته است !
در حالی این موارد موجب نازیبایی منظر شهری شده است که شهرداری تهران به بهانه ندادن عوارض و مالیات از بلوک های "نیوجرسی "استفاده می کند که اگر از دید زیبایی شناسی آن هم بگذریم که جز تخریب سیمای شهر وظیفه ی دیگری نداشته؛ بحث ایمنی و برهم زدن عزت و شخصیت انسانی نیز در میان است. که در سال گذشته و در همین ایام یکی از این بلوک های شهرداری مقابل یکی از مغازه های مجاور خانه ای بود که به علت شیب زیاد زمین و جاگذاری نامناسب ان سقوط کرد و یک دختر زیر بلوک جان داد.
از دیگر موارد این دوگانگی استفاده از حاشیه معابری همچون کوچه حاجیها به عنوان پارکینگ موتور برای شهرداری است آن هم با وجود پارکینگ های بسیاری که در این منطقه وجود دارد که صد البته هزینه ای از آن به جیب شهرداری نمی رود . اگر پارک موتورسیکلت سد معبر است چرا زمانی که به نفع شهرداری باشد چنین حکمی ندارد که در این باره گفتنی ها بسیار است .
هنوز به یاد داریم که آیتالله خامنهای در حضور جمعی از مسئولان دستگاههای مختلف، فعالان اقتصادی، و مدیران مراکز علمی و رسانهای و نظارتی با تبیین سیاستهای اقتصاد مقاومتی گفته بودند: «مسئله صرفهجویی، پرهیز از ریختوپاش، پرهیز از اسراف، پرهیز از هزینهکَردهای زائد از مسائل مهم اصلاح الگوی مصرف است. البته در این زمینه خطاب اول من متوجه به مسئولان است؛ مسئولان نه فقط در زندگیهای شخصی خودشان بلکه در درجهی اول و در حوزه مأموریت خودشان باید بجد از ریختوپاش پرهیز کنند. اگر چنانچه این شد یعنی ما مسئولین کشور به این اصل پایبند بودیم، آن وقت این روحیه، این خصلت، این اخلاق، سرریز خواهد شد به مردم. مجموعه مسئولین کشور بایستی در شئون مجموعه تحت مدیریت خودشان به این توجه کنند: اسراف نباشد؛ الگوی مصرف، یک الگوی حقیقتاً عاقلانه، مدبرانه، اسلامی باشد. در کشوری که تورم در حد مطلوب باشد، اشتغال در حد مطلوب باشد، آنجا عموم مردم در راحتی و آسایش و رفاه زندگی خواهند کرد. ما بههیچوجه به مردم نمیگوییم ریاضت بکشند، ما میگوییم ریختوپاش نباشد؛ مصرف کردن یک حرف است، بد مصرف کردن یک حرف دیگر است.»
مجددا تاکید می شود که یکی از الزامات موفقیت هر طرح خوبی نحوه و زمان اجرای آن طرح است. به عبارتی دیگر اجرایی شدن طرحی برای زیباسازی شهر که البته در جای خود شایسته تقدیر است، در شرایط کنونی اقتصاد ایران و رکود بالای کسب و کار تیشهای به ریشه بازار که قلب اقتصاد هر جامعهای است، زده است. که با این اقدامات سطحی مسئولین تا کی می خواهند صبر کسبه بازار را محک بزنند.