تصور آمریکا از ابزارهای فشار علیه ایران نادرست است

یادداشت با اشاره به خروج آمریکا از توافق هسته‌ای در ماه می ۲۰۱۸ با طرح اعمال فشار بر ایران برای امضای توافق مطلوب تر، به اقدامات دولت آمریکا علیه ایران در این راستا پرداخته و از رویکرد باصطلاح «فشار حداکثری» به عنوان نمونه‌ای از این فشارها یاد کرد.

یادداشت در ادامه آورده است «با وجود این، تهران از مذاکره مجدد در مورد توافق امتناع کرد؛ ایران در عوض این فشارها، فعالیت‌های هسته‌ای تعلیق شده خود را مجددا از سر گرفت، برنامه موشکی خود را ادامه داد و نفوذ منطقه‌ای خود را تعمیق بخشید.»

نویسنده در ادامه به رویکرد برجامی «جو بایدن» و ترامپ به عنوان نامزدهای دو حزب دموکرات و جمهوریخواه آمریکا برای انتخابات ۲۰۲۰، اشاره کرده و نوشت «بایدن، نامزد حزب دموکرات که مذاکره برجام در زمان فعالیت وی در سمت معاونت ریاست جمهوری آمریکا صورت گرفت، گفته است که در صورت پیروزی در انتخابات، به توافق هسته‌ای برمی گردد؛ اما ترامپ با اطمینان وعده توافق جدید با ایران در عرض چند هفته را در صورت پیروزی مجدد داده است؛ برنامه بایدن کاهش تحریم‌ها به ازای محدودیت بیشتر در فعالیت‌های هسته‌ای ایران -بیش از برجام- و برنامه ترامپ گرفتن امتیازات فراتر از توافق اول است.»

نویسنده در این زمینه نوشت «از زمان آخرین دور مذاکرات، ایران نشان داده که می‌تواند هواپیماهای بدون سرنشین آمریکا را در خلیج فارس ساقط کند.»

وی افزود «ایران اکنون روابط خود را با روسیه و چین مستحکم‌تر می‌کند و از این طریق به دنبال ایجاد تعادل در منطقه عاری از برتری دلار بر معاملات تجاری است.».

در بخش دیگری از این یادداشت آمده است «ناظران آمریکایی، پس از چند ماه از شیوع کرونا مشاهده کردند که عملکرد ایران تحت تحریم به مراتب بهتر از ثروتمندترین کشور جهان بوده است.»

در بخش پایانی این یادداشت آمده است «در حالی که طرفداران آمریکایی برجام معتقدند واشنگتن در قبال دریافت امتیازات بیشتر، برای توافق آمادگی دارد، مولفه‌های داخلی و ژئواستراتژیک ایران، مذاکره را برای آمریکا سخت‌تر کرده است؛ ایران اکنون خواستار غرامت از آمریکا به دلیل نقض توافق بین المللی مورد تایید شورای امنیت سازمان ملل است؛ ایران باید بتواند نفت خود را بفروشد و از درآمد آن برای نیازهای خود استفاده کند.»