روی انّه قیل لِلْبَاقِرِ «علیه السلام» :
«اَيُّ الْعِبَادَةِ اَفْضَلُ فَقَالَ «علیه السلام»: مَا مِنْ شَيْ‏ءٍ اَحَبَّ إِلَى اللَّهِ مِنْ اَنْ يُسْاَلَ وَ يُطْلَبَ مَا عِنْدَهُ»
روایت از امام باقر «علیه‏السلام» منقول است که از حضرت سؤال کردند: کدام‏یک از عبادات افضل است؟[۱] حضرت جواب این سؤال را ندادند، بلکه مطلب اساسی‏تر دیگری را فرمودند.
«مَا مِنْ شَيْ‏ءٍ»، هیچ چیز، حتّی عبادت؛ «مَا مِنْ شَيْ‏ءٍ اَحَبَّ إِلَى اللَّهِ»، هیچ چیزی نزد خداوند محبوب‏تر از این نیست که: «مِنْ اَنْ يُسْاَلَ وَ يُطْلَبَ مَا عِنْدَهُ»، عبد آنچه را نزد خدا دارد که همه چیز هم هست، از او تقاضا کند. روایات متعدّد راجع به عبادات وارد شده است که: مغز عبادت دعا است. ما بدون مغز نمی‏توانیم کار کنیم. همه کارهایمان به واسطة مغز است. در عبادات هم همین‏گونه است. آن‏چه مغز عبادت است و به آن جان می‏دهد، دعا است. چه بسا اگر دعا در عبادت نباشد، آن عبادت محبوب عندالله نیست.
نمی‏دانید دعا چه می‏کند! دعا مرده را زنده می‏کند. تمام معجزات انبیاء‏ و کرامات اولیاء‏، بر محور دعا بوده است. مثلاً حضرت عیسی با دعا مرده زنده می‏کرد، معجزات پیامبر اکرم با دعا بوده. هیچ‏گاه نباید از دعا غافل شویم. چون محبوب‏ترین عمل عندالله است. فکر هم نکنیم اگر دائماً از صبح تا شب به خدا بگوییم: این را می‏خواهم، آن را می‏خواهم، مزاحم خدا شده‏ایم. این فکرها باطل و غلط است. چون خودمان نظر تنگیم، خیال می‏کنیم خدا هم نظرتنگ است. « يُطْلَبَ مَا عِنْدَهُ »، آن‏چه پیش خدا است، تمام شدنی نیست، پس دعای تو هم نباید تمام شدنی باشد.
بحارالانوارج۹۳ص۲۹۴ – مستدرک الوسائل ج۵ ص ۱۶۹
یکشنبه ۲۰ فروردین ۹۱ – ۱۶ جمادی الاولی ۱۴۳۳


________________________________________
[۱]. البته ما داریم در روایات نسبت به باصطلاح فضیلت عبادات، نه اینکه نداریم .‏