گروهی از زیست شناسان به تازگی بررسی در خصوص علت بزرگ شدن نهنگ ها در طول تاریخ انجام دادهاند
به گزارش رسانه تابش کوثر مجله آتلانتیک در این خصوص نوشت ، نهنگ آبی (نام علمی: Balaenoptera musculus) یک نوع پستاندار دریایی و بزرگترین موجودی است که بر روی زمین زیستهاست.
طول نهنگ آبی تا 110 فوت (بیش از ۳۳ متر) میرسد، قلب این جاندار عظیم به اندازه یک ماشین کوچک است و شریان های آن به حدی بزرگ است که یک بچه میتواند از آن عبور کند. برای دانشمندان که به مطالعه نهنگ (به خصوص نهنگ آبی) میپردازند، سخت است که به سؤالهای مربوط به اندازه بزرگ آنها پاسخ دهند.
نیک پیسان زیست شناس تکاملی در این خصوص میگوید: هیچ پاسخ کوتاهی برای چرایی پیدایش این جثه غول آسا وجود ندارد. برخی از دانشمندان حدس میزنند که این بدن بزرگ به دلیل انطباق با عصر یخبندان ایجادشده است. در آن زمان آب و هوا نامشخص و مواد غذایی ناپایدار بود، یک نهنگ بزرگتر بهتر میتوانست چربی ذخیره کند و این باعث میشد تا بتواند بهتر مهاجرت کند و بیشتر بدون غذا دوام بیاورد. برخی دیگر از دانشمندان دلیل پیدایش این نهنگ بزرگ را فرار از دست قاتلان دریا مثل کوسه های بزرگ عنوان کردند.اما پیسان برای آنکه راز بزرگ بودن نهنگ ها را کشف کند همراه با گروهش به تحقیقات پرداخت. آنها تمام فسیل های خانواده نهنگ ها و اطلاعات مربوط به آنها را بررسی و نحوه تکامل هر گروه را مشخص کردند.
نهنگ های امروزی به طور چشمگیری بزرگتر از اجداد خود هستند
این زیست شناس می گوید که بررسی طول نهنگ ها از روی فسیل های پیدا شده به آنها نشان داد که نهنگ های امروزی بسیار بزرگتر از هر نهنگی در تاریخ تکامل هستند و میتوان گفت که تمام گونه های کوچک منقرض شده اند.
جنگ برای بقا، میتواند این افزایش سایز نهنگ ها را توضیح دهد و ما فکر میکنیم که عصر یخبندان علت این رشد بود. آنها به زیبایی برای شکار کردن طعمه های پراکنده سازگار شدند و اندازه بزرگ به آنها اجازه می دهد تا مدت طولانی بدون غذا زنده بمانند.
جثه بزرگ کارآمد ترین جهش برای تغذیه بود. یک وال آبی، میتواند 120 تن آب و حدود نیم میلیون کالری را تنها در یک لقمه ببلعد. بنابراین با تبدیل شدن به یک حیوان غول آسا آنها توانستند از عصر یخبندان جان سالم بدر ببرند و همسانان کوچکتر آنها از بین رفتند.
البته قطعا این تغییرات اقلیمی تنها دلیل زنده ماندن و رشد جثه این جانداران بزرگ نیست، پیسان تاکید می کند که این تنها یک فرضیه است که با بررسی فسیل نهنگ ها از سه میلیون سال پیس تاکنون به دست آمده است.